Czego uczę się z reportaży?

Opublikowane przez Hanna Bogoryja-Zakrzewska w dniu 15 stycznia 201815 stycznia 2018

Niedawno przeżyłam prawdziwy survival. Mieszkam na polanie, w lesie. Było akurat po deszczu. Kiedy wracałam z placu zabaw do domu, dzieci zobaczyły wielką kałużę. Z radością wpadły do niej, ale chyba nie spodziewały się, że jest tak głęboka. Mój dwulatek poślizgnął się, usiadł na samym środku i zaczął spazmatycznie płakać. Kiedy próbowałam go ratować, sama wpadłam w błoto.

Udało nam się wrócić do domu, ale okazało się, że kaloszki mojego dziecka są całe mokre. Próbowałam je suszyć nad piecem, na kaloryferze i nic… ciągle były mokre, bo mają w środku owczą wełnę. Oczywiście jako użytkowniczka facebooka poprosiłam o pomoc znajomych i jedna z moich koleżanek  przypomniała mi o starym sposobie: włóż do butów zwykłe gazety. Wtedy przypomniałam sobie o wielu reportażach o bezdomnych, które słyszałam albo czytałam. Tam zawsze pojawia się motyw suszenia butów poprzez wkładania do nich gazet. Dzięki temu, buty się wysuszyły, a ja wpadłam na pomysł tego postu. Zarówno jako odbiorca reportaży, jak i reporterka bardzo dużo nauczyłam się od innych ludzi. Od rzeczy praktycznych takich jak suszenie kaloszy, po bardzo życiowe np. żeby nie oceniać innych ludzi, tylko przedstawiać ich historię albo po prostu ją zaakceptować.

Ludzkie losy potrafią być bardzo zagmatwane, a obserwując z boku może nam wiele umknąć. Znam ludzi, którzy zawsze i wszędzie wszystko oceniają, kategoryzują, coś musi być dla nich dobre albo złe. Pracując z ludzkimi losami nauczyłam się, że wiele rzeczy jest względnych, zależy od okoliczności, charakteru, że ludzie często wybierają impulsywnie. Nauczyłam się też, że drugi człowiek otwiera się wtedy, kiedy nie jest oceniany.

Reportaż – czego można się z niego nauczyć?

Na początku mojej pracy w radiu dobrą lekcję dała mi moja szefowa- Irena Piłatowska. Na bohaterkę reportażu wybrałam sobie znajomą mojej mamy- aktywną 60-latkę. Pani bardzo mi imponowała, bo mimo swojego wieku, prowadziła własny biznes, chodziła na fitness i cieszyła się życiem. Kiedy do niej zajechałam wyznała mi, niczym nastolatka, że jest zakochana w panu poznanym w sanatorium i chce mi o tej miłości opowiedzieć. Zdziwiłam się, bo od lat pozostawała w związku z dużo młodszym od siebie mężczyzną i jak się dowiedziałam, wcale z tego związku nie zamierzała rezygnować. Tymczasem jej nowy kochanek miał rodzinę. Spotykali się raz w miesiącu w sanatorium. Po powrocie do redakcji poszłam na spotkanie z szefową, opowiadając jej jaki to świetny temat mi się trafił. Jest miłość, zdrada, a wszystko to 60 plus. Ja miałam dwadzieścia kilka lat i cała ta historia wydawała mi się niezwykle oryginalna, odkrywcza na zasadzie: „ To oni tak mogą?”. I wtedy moja szefowa powiedziała: „ Ok zrób ten temat, ale pamiętaj, żeby nikogo nie oceniać, bo nie masz do tego prawa”.

Postanowiłam zrobić reportaż o sanatoryjnych miłościach na wesoło, dlatego  nazywa się „ Książę z Ciechocinka”. Idąc za radą Ireny Piłatowskiej nikogo w nim nie oceniałam. Z uśmiechem opowiedziałam tylko historię sanatoryjnego romansu, pokazując jak i dlaczego ludzie łączą się w pary w takich miejscach, jak sanatoria. Warto tutaj wspomnieć, że nie oceniać, nie jest równoznaczne z nie zadawaniem trudnych pytań. Te należy zadać. To oznacza tylko, by powstrzymać się od wyrażania własnej opinii, czy to pozytywnej, czy negatywnej. Do dzisiaj bardzo lubię ten reportaż, również za jego lekko prześmiewczą, ale nadal sympatyczną nutkę.

Mam w swoim otoczeniu osobę, która cały czas ocenia innych, dlatego wiem, jakie to męczące, gdy ktoś ciągle mówi robisz to i to źle, ze względu na to i na to powinnaś tak i tak, albo czy mogę Ci tylko coś doradzić/powiedzieć a potem następuje tyrada ocen.

Myślę, że dobry reporter jest trochę jak dobry przyjaciel. Wysłuchuje opowieści, ale nie mówi drugiej stronie, jak ma żyć. To każdy kształtuje sobie sam.

Kasia

Wszystkie wymienione wyżej reportaże można znaleźć na stronie www.polskieradio.pl/reportaz

Zachęcam też do polubienia na FB Studia Reportażu i Dokumentu PR