Praca polskiego reportażysty radiowego, prasowego czy telewizyjnego, to najczęściej samotne zmaganie się najpierw z pomysłem, potem nagraniami, na końcu z konstrukcją materiału. W dodatku pracuje ona/on w pośpiechu i gdy przygotowuje jeden reportaż, często jednocześnie myśli już o następnym. Dlaczego? Bo oczywiście trzeba zarobić na życie.
Pamiętam taki okres w radiu, gdy wymagano od nas niezwykłej aktywności. Robiliśmy wtedy po kilka audycji w miesiącu. Było to zabójcze dla nas, czasami pewnie też dla jakości zebranego materiału. W tym właśnie pracowitym czasie, zostałam wysłana na International Feature Conference, chyba do Dublina. Podczas jednego z warsztatów, reportażyści z całego świata opowiadali o warunkach pracy w ich rozgłośniach radiowych. Większość bardzo żaliła się na pośpiech, co w ich warunkach oznaczało jeden reportaż na dwa, trzy miesiące, czasami pół roku. Mówimy o utworach 30-40 minutowych. W pewnym momencie prowadzący Leo Braun, który znał trochę warunki naszej pracy w Polsce, zapytał mnie o to, ile ja robię miesięcznie reportaży. Zgodnie z prawdą odpowiedziałam, że przeciętnie jeden 30-minutowy, jeden 15-minutowy i jeden krótki 8-minutowy. I dodałam, że wiele osób tak pracuje, a mimo to Polska radiofonia bardzo często zdobywa najważniejsze, międzynarodowe nagrody. Na przykład: Prix Italia, Prix Europa. Oczywiście większość słuchających mnie osób była w szoku.
Jeszcze większe niedowierzanie budziła druga część mojej wypowiedzi, o samotności reportażysty radiowego. Na przykład w Warszawie od kilku lat sami realizujemy swoje reportaże i dobieramy do nich muzykę. Ja miałam ogromne szczęście, że przy najważniejszych produkcjach mogłam pracować z reżyserem, Ireną Piłatowską i realizatorem, Maciejem Kuberą. Ale to naprawdę rzadkość.
Dlatego z dużą ciekawością i przyjemnością słucham opowieści Kasi Błaszczyk o tym, jak pracuje się na Zachodzie. Kasia realizowała swój reportaż „Alona-życie pomiędzy” w międzynarodowej szkole radiowego reportażu EBU Master School w 2011 roku.
Hanna
PS: Jeśli macie jakieś pytania, to zadawajcie je w komentarzach poniżej. I tak, wiemy, że te czerwone oczy Kasi nie wyglądają najlepiej, ale to nasze pierwsze nagrania. Ciągle jeszcze poznajemy sprzęt.
Wszystkie wymienione wyżej reportaże można znaleźć na stronie www.polskieradio.pl/reportaz
Zachęcam też do polubienia na FB Studia Reportażu i Dokumentu PR
Kiedy prowadzę warsztaty dla uczniów lub studentów, często okazuje się, że nie bardzo wiedzą, czym właściwie jest reportaż. Zazwyczaj studenci Read more
„Wygranie konkursu stypendialnego im. Jacka Stwory jest proste w porównaniu z tym, co czeka potem laureata” – słyszałam niejednokrotnie od Read more
Rzadko kiedy opowiada się z humorem, z pewnym „przymrużeniem oka”. Ja jednak bardzo lubię takie zabawne historie. Poniżej przykład takiego Read more
Zapewne każdy z nas nie lubi bezosobowych głosów urzędników, rozmów o przepisach, absurdalnych paragrafach. Chcemy emocji w głosie, śmiechu, czasem Read more
0 Komentarzy